Kerstperiode en Lockdown – 14 december 2020
Lieve gemeenteleden,
Met pijn in het hart hebben we moeten besluiten de kerkdiensten de komende weken weer online te houden. In deze donkere dagen waarin we elkaar juist graag willen ontmoeten, zal dat opnieuw anders moeten dan we zouden willen.
Op de pagina Corona vindt u een uitnodiging om de kerk in kerstsfeer op een ander moment binnen te lopen.
Vanuit Het Kruispunt willen we u, ondanks alles, een bijzondere voorbereiding op Kerst toewensen, met nieuwe woorden, die Dirk van der Glind schreef op het oude lied: Stille nacht..
Ds. Herrianne Allewijn
dominee@pglandsmeer.nl
Stille macht, breekbaar en zacht,
vonk van hoop in de nacht,
Ongewapend, voorbij elk geweld
wordt jouw boodschap van liefde verteld.
Raak met zachtheid ons aan,
Leer ons jouw stilte verstaan.
Stille macht, helende kracht,
lief geheim in de nacht,
wees te midden van wat ons verwart,
Geef vertrouwen in ’t diepst van ons hart,
als wij jouw liefde verstaan,
kondigt de morgen zich aan!
Vredesweek – 27 september 2020
| Zondag 27 september was een dienst in het kader van de vredesweek, georganiseerd door de drie kerken van Landsmeer. Het thema was: vrede verbindt verschil. Maandag 28 september werden de nieuwe maatregelen bekend gemaakt waar we ons als Nederlanders de komende drie weken aan moeten houden in de hoop het coronavirus te kunnen indammen. Er blijken in de loop van de maanden meer verschillen tussen mensen en hun opvattingen te zien als het gaat om het coronavirus. Aan het begin van de coronacrisis overheerste vooral het gevoel: we moeten dit samen doen. Maar nu alles langer duurt en meer van ons vraagt, brokkelt dat gevoel af, zo hebben we gezien en gemerkt. En de verschillen tussen mensen worden duidelijker: Tussen arm en rijk: het is gemakkelijker om je aan de regels te houden om het virus te bedwingen, als je ruimer woont, als je genoeg te eten hebt en geen andere zorgen dan die rondom het virus. Er zijn verschillen tussen mensen die bevattelijk zijn voor complottheorieën en mensen die dat niet zijn. De ene ziet de overheid als een bedreiging voor de eigen vrijheid. De ander ervaart de overheid als een steun in de rug. En weer een ander vindt dat de overheid harder moet optreden. Er zijn verschillen tussen jongeren en ouderen: een aantal jongeren vindt het zwaar en moeilijk om eigen behoeften tijdelijk opzij te zetten. Een aantal ouderen vindt dat ze te weinig worden beschermd. Er zijn verschillen tussen meer en minder kwetsbaren: waar kwetsbaren het gevoel hebben aan het kortste eind te trekken en geen ruimte te krijgen van wie zich minder kwetsbaar acht. Dan zijn er verschillen tussen wie het extra druk heeft (denk o.a. aan de zorg) en tussen bij wie alles is stil gevallen (bijvoorbeeld de cultuursector) Er is het verschil tussen wie al ziek is en voor wie de zorg in het gedrang komt als er weer teveel corona-patiënten komen en tussen wie nu toch besmet is en een beroep moet doen op de zorg om beter te kunnen worden. En zo is er meer te bedenken aan verschillen. Vrede verbindt verschil. Wat moet je daarbij dan denken? Alleen door te zien waarin mensen verschillend zijn en door samen te kunnen praten over die verschillen, kun je verder komen. Begrip kweken voor elkaars visie, gevoel. Ruimte maken voor elkaar. Het is de enige manier om verschillen niet een splijtzwam te laten zijn, maar om bruggen te bouwen naar elkaar. Lees nog eens het boekje Daniël in de bijbel. Daar zie je hoe mensen leren samenleven die toch wezenlijk van elkaar verschillen. Het zal altijd een zoektocht blijven. Vrede is een proces en dat zal het blijven…. Ds. Herrianne Allewijn |
Ook reserveren na 1 juli
De overheid heeft de corona maatregelen aangepast. Vanaf 1 juli gaat de grootte van de ruimte bepalen hoeveel mensen er aanwezig kunnen zijn.
In Het Kruispunt gaan we dat geleidelijk invoeren. In juni waren er maximaal 30 mensen aanwezig. In juli zijn 40 mensen welkom. Uiteindelijk is er plek voor een maximaal aantal gasten van 50 à 55.
Dat betekent dat u de komende maanden uit kunt gaan van 2 tot 3 keer kerkbezoek per maand.
Reserveren blijft verplicht, om bij eventuele besmetting contactonderzoek mogelijk te maken. Reserveren kunt u via scriba@pglandsmeer.nl of u kunt na afloop van de dienst reserveren voor een volgende dienst.
Pinksteren
Zondag 31 mei, Pinksteren
We lezen dan uit: Exodus 24 en Handelingen 2, 1-13
Het blijft een mysterie, hoe de Geest wordt uitgestort op mensen. Je ziet niet hoe het gebeurt. Je ziet wel het effect ervan: mensen worden enthousiast, raken geïnspireerd, komen in beweging. Zou na Pinksteren weer iets mogelijk zijn van een ontmoeting met elkaar op een andere manier?
We gaan het zien. In elk geval gaan we op een hart-verwarmende manier Pinksteren vieren met elkaar. Wellicht zijn er dan al veel ‘harten’ ingeleverd die de kerk kleuren.
‘Wij leven van de wind’. Het is de eerste regel van een Pinksterlied (lied 687). Woorden, die raadselachtig klinken. Want: wat is dat eigenlijk: leven van de wind
Bij wind denk ik als eerste aan beweging. Waar wind is, zie je dingen bewegen: bladeren aan de bomen, water, waarin rimpels of golven ontstaan. Op de fiets voel je goed of je de wind mee hebt, of tegen. En dat is zeker ook zo op het water: daar kun je de wind in de zeilen hebben, of juist niet.
Wind maakt geluid. Zonder wind noem je het: windstil.
Pinksteren is het feest, waarop die wind vrij spel heeft.
De wind komt opzetten vanuit een onverwachte en onzichtbare hoek. De wind overvalt.
Waar komt die wind vandaan? ‘Uit de hoge’, zegt het lied.
En een ander lied (lied 691) verbindt de wind met de Geest van God. Die wind maakt onrustig, laat mensen soms opstaan tegen geweld en kwaad. Die wind is als adem, die ons leven doet.
Het gaat hier dus om de positieve kanten van de wind. En niet om de vernietigende kracht, die van een orkaan uitgaat.
In deze weken weten we intussen van een ander soort ‘adem’, die mensen ziek kan maken. De adem van iemand die is besmet met het coronavirus. Ook om dat soort wind, adem gaat het niet.
Zonder adem is er voor mensen niet te leven. Op Pinksteren vieren we dat adem ‘uit de hoge’ ons nieuw leven inblaast, ons bezielt en in beweging zet. ‘Een koele bries die zuivert’.
Na de storm volgt de stilte. En nu niet een stilte, waarin alles wat leeft is gestopt met bewegen.
Het is een stilte, die weldadig is.
‘Ín stilte werkt de Geest van God… Zij geeft de moed om door te gaan, doet mensen weer elkaar verstaan, omgeeft ons als een mantel…’ (lied 691)
Dat de wind van Pinksteren ons allen gaande houdt, inspireert en samenbindt, zodat wij vernieuwd elkaar ontmoeten in de komende tijd.
Ds. Herrianne Allewijn
4 en 5 mei
En dan is het zover: we herdenken dat 75 jaar terug de tweede Wereldoorlog tot een einde kwam.
We staan erbij stil hoeveel mensen die oorlog niet hebben overleefd. De velen die vielen omdat zij vochten voor de vrijheid, vaak in een vreemd land, Enkelen van hen kunnen er nog over vertellen hoe dat was. De velen, die werden opgepakt vanwege hun ras, hun overtuiging, hun verzet, en nooit meer terugkwamen. De velen, die getroffen werden door een bombardement, een kogel die niet voor hem of haar bedoeld was, de velen ver weg in de overzeese gebieden, over wie net na de oorlog weinig bekend was…en ja, ook degenen die vielen aan Duitse zijde, en die niet beseft hadden waarin ze verzeild waren geraakt, de talloze burgerslachtoffers, de mensen die zich tegen de nazí’s keerden…en er zijn de verhalen over hen die zich in de oorlog aansloten bij de bezetter: de een, omdat hij of zij wel iets zag in een partij die werk beloofde voor de vele werkelozen, de ander uit eigen belang, of om welke (soms duistere) reden ook.
Zovele jaren later zijn er families, die elkaar ontmoeten, en die elkaar vertellen hoe eens vaders tegenover elkaar stonden. Hoe soms gezinnen uit elkaar vielen, omdat een moeder een andere keuze maakte in de oorlog en niet kon leven met een partner, die zover van haar afstond. Kinderen,
kleinkinderen zijn op zoek gegaan naar de verhalen, die zij niet kenden, of waarvan ze altijd maar een deel hebben gehoord. De generaties van nu leren van elkaar.
Gaat het ons lukken, om de vrijheid te bewaken en bewaren als een kostbare schat?
Leren leven in vrijheid. Dat is een uitdaging, die voor ons ligt. Juist nu onze vrijheid zo is ingeperkt, voelen we weer hoe belangrijk het is om vrij te zijn. Vrij van druk, vrij van wat je wordt opgelegd en waar je eigenlijk niet aan wilt….maar tegelijk leven we nu wel in een vrij land, waar mensen niet worden opgepakt, omdat ze anders denken of doen, of anders geaard zijn of afkomstig zijn uit een ander volk.
In de dienst van 3 mei stonden we bij dit alles stil, met passende muziek daarbij. Maandag 4 mei hangt de vlag halfstok. Een dag, om te gedenken allen die ons zijn ontvallen.
5 mei zou een grote feestdag zijn. Opnieuw vieren we dat thuis, en niet op straat. Maar wel in de hoop, dat we dit feest nog vele malen kunnen gaan vieren!
Kijk de dienst terug via www.pglandsmeer.nl/kerkdienst-gemist/
Ontsteek een kaars op Stille zaterdag
Wij roepen we u op om vanaf zaterdag iedere avond een kaars voor het raam te zetten. Doet u ook mee?
Als alles duister is, ontsteek dan een lichtend vuur dat nooit meer dooft!
Zo zien we dan hoe het Licht zich verspreidt.
Laten we dat dan volhouden tot aan Pinksteren, de hele Paastijd door.
Een teken van hoop en troost in deze vreemde dagen.
Daarna ontmoeten wij elkaar weer op Paasmorgen, al is dat dan digitaal, met een moment voor de kinderen en een nieuw lied speciaal voor hen door ‘juf’ Gerlieke. Daarnaast een speciaal optreden van Flora en David en muziek van Mirjam Rietberg.
Er is ook een bericht vanuit de Immanuëlkerk uit Paarl in Zuid-Afrika, door ds Tony Masent.
Op maandag, dinsdag en woensdag zullen de vespers worden uitgezonden. om 19.30 uur.
Witte Donderdag, 9 april, zal er een viering zijn, die mede in het teken staat van Dietrich Bonhoeffer, die precies 75 jaar terug werd omgebracht door de nazi’s. In hem klinken al die mensen mee, die hun leven gaven om het pad naar de vrijheid mogelijk te maken. Bonhoeffer had daarbij Jezus voor ogen, die de mensen voorging op die weg naar de vrijheid.
Graag willen we u uitnodigen om thuis het H. Avondmaal mee te vieren, met brood en wijn of druivensap.
Goede Vrijdag zijn er beelden, lezingen, afgewisseld met oa muziek uit de Mattheüspassion.
Voor de Paasnacht: daarvoor willen we een initiatief uit een andere gemeente overnemen: wilt u allemaal een kaars aansteken en voor het raam zetten? Teken dat het Licht van de Paaskaars deze nacht zich verspreidt en wordt gedeeld. Licht dat brandt voor mensen in het donker.
En dan wordt het Pasen. Het pad van de bevrijding is ingezet. De hoop wordt aangewakkerd. Er wordt bemoedigd. Woorden van troost worden gesproken tot mensen, gevangen in verdriet en angst.
Stil is de straat….dit lied, 1003 in het liedboek, kwam de afgelopen twee weken terug in de vieringen die we via de live stream hebben uitgezonden. Vieringen, waarin we alleen ’op afstand’ verbonden kunnen zijn met elkaar. Maar wel kunnen we elkaar als geloofsgemeenschap ondersteunen, juist door die eeuwenoude woorden te laten klinken of zelf te lezen.
Dat zijn in deze dagen woorden uit het boek Exodus, waar het Hebreeuwse volk in crisis verkeert. Het land, dat eens gastvrij vreemdelingen opving in een tijd van hongersnood, blijkt nu het land waar geen leven meer mogelijk is voor dit volk. Stap voor stap volgen we het pad dat naar bevrijding voert.
Dat pad blijkt lang en weerbarstig.
Deze dagen hebben ons ook gebracht op een pad, dat ons veel vrijheid ontneemt. We kunnen niet gaan en staan waar we willen. We kunnen elkaar niet ontmoeten, zoals we graag zouden doen. En vooral: er is veel zorg om mensen die ziek zijn, mensen die te maken krijgen met een overlijden van een geliefde, mensen die de nabijheid van geliefden moeten missen juist in hun kwetsbare jaren, gezinnen, waar de spanningen oplopen door het op elkaar aangewezen zijn…
Het is 40-dagentijd. En niet eerder heb ik deze dagen zo werkelijk ervaren als een tijd van afzien en verlangen naar vrijheid.
De Live kerkdienst kunt u volgen via deze website.
De zondagse dienst begint om 10:30 uur.
Zondag 5 april gaan we de stille week in. Palmpasen. Jezus rijdt Jeruzalem binnen op een ezel. In deze viering zullen we ons ook richten op de kinderen. Met name in het eerste deel van de dienst.
Het volk Israël heeft vele angstige uren beleefd. Uitgeput zijn ze en veel is er te verwerken van wat ze hebben meegemaakt. Vrij zijn ze. Maar voor hen ligt de woestijn. Ze zijn er nog niet.Maar toch…met Pasen in de rug gaan we naar Pinksteren. Samen trekken we verder, ook in deze dagen. Er komt een einde aan deze crisis. Aan die stille straat. Er komt een moment, dat we elkaar weer kunnen ontmoeten….’tot volgend jaar in Jeruzalem!’
Klik hieronder om het lied te luisteren bij Mijn Kerk.
